Fama tardiva

Eduard Saxberger è un impiegato di mezz’età. In gioventù aveva pubblicato una raccolta di poesie: “Passeggiate”. Poi più nulla. La sua vita scorre tranquilla fra casa e ufficio, fra una scorsa al giornale e quattro chiacchiere scambiate nella locanda dove è solito trovarsi con gli amici. I giorni si succedono sempre uguali fino a quando un giovanotto gli si presenta: Wolfgang Meier, scrittore. Il ragazzo spiega che mentre curiosava da un antiquario, ha trovato il suo libro e dopo aver letto i primi versi, essendone rimasto profondamente colpito, lo ha portato a casa deciso a leggerlo e a rintracciare l’autore. Prima di accomiatarsi, Meier invita il “Maestro” a raggiungerlo al circolo letterario “L’entusiasmo”, luogo d’incontro di giovani artisti e intellettuali. È persino in programma una pubblica lettura e lui, naturalmente, sarà l’ospite d’onore. L’ego di Saxberger si espande, vibra, non si sente più il grigio impiegato ma un rinnovato cantore. Basta l’ambizione a fare di un uomo un artista? I novelli scrittori che incontrerà sono veramente dotati o vestono soltanto il sogno della celebrità? Edward avrà l’attenzione che non ebbe in gioventù o ognuno la pretenderà per i propri scritti mostrando disinteresse per quelli degli altri? A ben pensarci... quanti si scrivono e si leggono addosso, sordi e indifferenti agli echi altrui, convinti d’essere i migliori, gli unici supremi vati? Ah, vanitas vanitatum et omnia vanitas!

Late fame is a delightful, melancholic novella on the reawakening of dreams and aspirations soothed asleep by the greyness of ordinary life. The story itself has been slumbering for a very long time too: the typoscript, finished in 1895, was saved from the Nazi book burnings and first published in 2 Leggi tutto

گرچه نزدیک به ۵۰ سال پیش در «بایگانی آرتور شنیتسلر دانشگاه فرایبورگ» در لیست آثار باقی مانده از این کتاب نام‌ برده شده بود، اما آن را اثری گم‌ شده تلقی می‌کردند...هاینریش شنیتسلر، پسر آرتور شنیتسلر پس‌ از مرگ پدرش در سال ۱۹۳۱ همه‌ی دست‌ نوشته‌های پدر را در خانه‌اش نگهداری می‌کرد. سال ۱۹۳۸، وقتی اتری Leggi tutto

Sad, spiraling novella about a failed poet who briefly enters an odd sort of fame with a bohemian group. This is most fascinating for its look at the cultural scene of 1920s Germany, which in many ways (the young artists fulminating against commerciality) reminded me of twitter. The first half is ve Leggi tutto

۴.۵ "حس کرد که دیگر چیز دیگری نمیخواهد، که دیگر به هیچ چیز دیگری نیاز ندارد. فقط یک لحظه دم در ایستاد. بعد با صلابت به میز نزدیک شد، نفس عمیقی کشید و لبخند زنان نشست." از بین تمام کتاب هایی که خوندم، اونایی که کاملا اتفاقی و تو زمان درست خوندمشون بیشتر از همه بهم چسبیدن. این کتاب یه جواب بزرگ بود به م Leggi tutto

¿Se nace con el don de escribir, o éste se puede formar con esfuerzo y dedicación? Creo que ambas posibilidades son viables, pero me inclino a pensar que los más grandes escritores han nacido con esa gracia que la naturaleza les regalo. Suele suceder entre muchos de los que somos aficionados a la le Leggi tutto

چند وقت پیش که به یک کتابفروشیِ کوچک و نمور رفته‌ بودم، این کتاب را با آن عطف کوچکش بین بقیه‌ی کتاب‌ها گمشده دیدم. به خاطر رطوبت تقریبا گوشه‌هایش زرد شده بود. تردیدی نکردم و خریدمش. این اثرِ کوچک شنیتسلر برای حدود 120 سال بعد از نوشته شدن چاپ نشد. برای سال‌ها گم‌شده تصور می‌شد و عاقبت همین سال 2013 Leggi tutto

There are writers out there who make me feel that I'm wearing a bullseye sweatshirt, and through their writing/work, they make a direct hit on the bullseye. The great Austrian author and playwright Arthur Schnitzler is one of the writers that get to me on a personal level on a consistent basis throu Leggi tutto