Elogio dell'ozio

۱. برتراند راسل در الفبای نسبیت توضیح می دهد که نگاه مردم به طبیعت با شیوۀ زندگی شان ارتباط تنگاتنگی دارد. زمانی باور عمومی آن بود که حرکات سیارات و هر چیز دیگر در طبیعت، به واسطۀ نیروهای الهی صورت می گیرد. همان زمان، پررنگ ترین عنصر در زندگی مردم، قضا و قدر بود و کارها نه به تلاش افراد، بلکه با مشیت Leggi tutto

ریویوی دوم: بعد از دوسال دوباره این مقاله رو خوندم. حالا که با فکر بازتری -خوشبختانه- نسبت به دوسال پیش خوندمش، بیشتر نظری بود. یعنی مسائلی رو مطرح می‌کرد که هزارجور نقد بهش وارده و از دور و خیلی ساده‌بینانه جذابه، و خود نویسنده هم انگار می‌دونه که این چیزا به این سادگی نیست، و فقط می‌خواد حرف‌های دی Leggi tutto

در دنیایی که هیچ‌کس مجبور نباشد بیش از ۴ ساعت در روز کار کند، هر فردِ شیفته‌ی علمی می‌تواند این میل خود را ارضا کند و هر نقاشی می‌تواند بدون گرسنگی کشیدن نقاشی کند. مهم‌تر از همه اینکه شادی و لذت زندگی جای اعصاب خراب، ملال و سو هاضمه را خواهد گرفت. مقدار کار مطلوب آن‌قدر است که فراغت را سرورانگیز سا Leggi tutto

اولین تجربه ی من از "برتراند راسل" بسیار دلچسب بود *** "ساعت‌هایی که از تلف کردن آن‌ها لذت برده‌ایم ، تلف نشده‌اند"

دوستانِ گرانقدر، « فراغت» لازمۀ تمدن است... با استفاده از فنونِ جدید و پیشرفتِ دانش میتوان بی آنکه زیانی به تمدن وارد شود، «فراغت» را به نحوی عادلانه توزیع کرد در گذشته دو گروه وجود داشت: گروهِ قلیلی که از «فراغت» کامل بهره داشت و گروهِ بسیاری که کار می کرد... آن گروهِ فارغ از کار از مزایایی بهره مند Leggi tutto