Se il Sole muore

اوریانا سفر میکند ,اوریانا میبیند, اوریانا مینویسد حقیقت را توهمات را تجسمات را احساسات را،از غم به شادی ،از خشم به آرامش، از تصویری به تصویر دیگر ,از مکانی به مکان دیگر,از خاطره ای به خاطره ای دیگر (یاد فیلم pulp fiction افتادم) از حال به گذشته از حال به آینده داستانی ,رمانی,زندگینامه ای,کتابی که خیلی Leggi tutto

عاقبت در سی سالگی حس میکنیم که مغزمان کار میکند. اگر در ان سن مذهبی هستیم دیگر مذهبی هستیم.اگر به خدا اعتقاد نداریم، نداریم، اگر شک و تردید داریم،بدون خجالت شک و تردید داریم.از تمسخر جوانها واهمه نداریم چون ما هم جوان هستیم.از سرزنش بزرگها .حشت نداریم چون ماهم ادم بزرگ هستیم... Leggi tutto

Riesce sempre a commuovermi, perfino con un libro come questo che sembra quasi di fantascienza. Unica!

Ma anche se il Sole muore, se la Terra muore, noi rimaniamo; un po’ come gli alberi che si piantano e crescono e poi un incendio magari li brucia eppure… eppure comincia tutto da capo, prima o poi, anche dalle fiamme, anche dalla polvere. Oriana, sempre tu. Non mi deludi mai.

Seminal book of my young adulthood. I can't tell you how marvelous it was to read it while we were smack dab in the middle of the Apollo Program. I've visited Theodore Freeman's grave at Arlington Nat'l Cemetery. All fans of this book should read Christus Apollo, a poem by Ray Bradbury.